ผมคิดอยู่นานครับ ว่าจะเขียนบทความนี้ดีไหม กลัวไปกระทบกระเทือน คนอื่นๆ เค้า แต่คิดไปคิดมา อันนี้มันบล็อคของผมนิ อยากจะเขียนอะไร มันก็เรื่องของผม เริ่มกันเลยครับ จากสื่อต่างๆ ที่ประโคมข่าว การบูมของภาคอสังหาฯ ของแนวเขตหัวเมืองใหญ่ของประเทศ ตั้งแต่ เชียงใหม่ เชียงราย หนองคาย อุดร โคราช ขอนแก่น เขาใหญ่ พัทยา ลงไปใต้ ก็ หัวหิน ชะอำ ภูเก็ต สมุย สงขลา หาดใหญ่ ไล่เรียงกันมา บ้างก็ขึ้นโครงการคอนโด บ้านเดี่ยว ทาวน์เฮาส์ หรือ ห้างสรรพสินค้าต่างๆ คอมมิวนิตี้ ฮอลล์ เอากันให้มันส์เลยครับ ราคาที่ดินก็ปั่นกันมันส์เลย
ตอนนี้ บริษัท พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ เริ่มออกมาเบรค และชะลอการขึ้นโครงการ กันบ้างแล้ว เริ่มเหลือขายกันบานเลยครับ สำหรับ คอนโด หรือ บ้านพักตากอากาศ ก็เริ่มซบจากกำลังซื้อของคนกรุงเทพฯ ครับ ส่วนของโครงการ คอนโด หรือ บ้านตามหัวเมืองใหญ่ในประเทศ ที่เจาะกลุ่มลูกค้าคนไทย ในท้องถิ่น ขายกันล้านต้นๆ ยังพอไหว บางโครงการขายบ้านเดี่ยวกัน 4-5 ล้านบาท บ้ากันไปแล้วครับ บ้านราคา 5 ล้านบาท ต้องมีรายได้ต่อเดือนไม่ต่ำกว่า 85,000 บาท
คำถามจากผมนะครับ คนทำงานตามท้องถิ่นหัวเมืองต่างๆ มีมากนักเหรอครับ ที่มีเงินเดือนระดับนี้ หรือ ถ้าเป็นกลุ่มพ่อค้า ธุรกิจส่วนตัว จะกู้กันผ่านเหรอครับ ในเมื่อ ธนาคารในประเทศนี้ เจ้าหน้าที่สินเชื่อ มันโง่จริงๆ ถ้าคุณทำธุรกิจ มีกำไรต่อเดือนหลักแสนนะ ผมว่าบางทีคุณยังจะกู้เงินยากกว่ามนุษย์เงินเดือน เดือนละ 50,000 บาท ซะอีก สินเชื่อเมืองไทย ธุรกิจส่วนตัว มันกู้เงินเพื่อซื้อบ้าน ยากจริงๆ ครับ
แล้วแบบนี้ ผมถามว่าโครงการที่ขายบ้าน ราคากัน 3-5 ล้านบาท จะเอาไปขายใครกันครับ สร้างขึ้นมากันได้ครับ แต่ต้องดูระบบที่จะขายด้วยว่า ระบบธนาคารของไทย มันรองรับหรือเปล่าครับ วันนี้จบแล้วครับ ขอบ่นแค่นี้
